Powstanie średniej placówki oświatowej w Jordanowie datuje się na lata 1924-1926, kiedy to wyłonił się Komitet Szkolny, który w porozumieniu z ówczesnymi władzami administracyjnymi uzyskał w Krakowie w Kuratorium zezwolenie na otwarcie Prywatnego Miejskiego Seminarium Nauczycielskiego. W historii miasta było to wydarzenie niezwykle ważne, ale i mocno zobowiązujące. Początkowo Miejskie Seminarium prowadziło tułaczy tryb życia z racji braku własnego budynku. Nie zraził się tym faktem Komitet Szkolny przekształcony z czasem na Towarzystwo Popierania Seminarium. Dzięki jego zapobiegliwości i energii szkoła stopniowo się rozwijała i potężniała. Dowodem na to może być fakt, że w roku 1926 S
eminarium otrzymało prawa szkół państwowych rozporządzeniem Ministerstwa W.R. i O.P. z dnia 17 września 1926r. Pierwszym patronem szkoły stał się św. Stanisław Szczepanowski.W latach 1928/29 Seminarium rozrosło się. Zakład zyskał pełne zaufanie władz szk olnych, a Ministerstwo przedłużyło prawa publiczne. Równocześnie kiedy szkoła średnia w Jordanowie rozwijała się mieszcząc się w trzech punktach miasta w budynku Kasy Zaliczkowej, sali Magistratu, w gmachu miejskim przy ul. Bystrzańskiej, wtedy Zarząd miasta czynił starania o wyjednanie pożyczki na budowę własnego gmachu dla szkoły seminaryjnej. Starania te uwieńczone zostały pomyślnym skutkiem w 1929 roku, kiedy to 2 czerwca odbyło się uroczyste otwarcie gmachu szkoły przy ul. Kolejowej, stanowiącego do dziś pomieszczenie dla Liceum Ogólnokształcącego.
W latach 1930/31 szkoła przeżywała swój okres rozkwitu. Skład pedagogiczny był dobry, chociaż stale płynny. W 1932 ówczesne Ministerstwo W.R. i O.P. wydało ustawę o ustroju szkolnictwa, mocą której likwidowano seminaria i szkoły średnie dawnego typu, a wprowadzano jednolity system szkolnictwa średniego. Wobec tej ustawy w Jordanowie przystąpiono do stopniowej likwidacji szkoły seminaryjnej ograniczając corocznie liczbę kursów. Ostateczna likwidacja Seminarium nastąpiła w dniu 30 czerwca 1936r. Równocześnie na miejsce Seminarium wprowadzono klasy Gimnazjum 4-letniego, którego pełna nazwa brzmiała: Prywatne Gimnazjum Koedukacyjne im. Józefa Piłsudskiego.
Kilkunastoletni okres istnienia Seminarium Nauczycielskiego wyrobił sobie uznanie władz szkolnych, które wspierały radą i poparciem zakład średni w Jordanowie. Działalność szkoły zyskała szacunek ,
a przez to i sympatię sfer obywatelskich miasta Jordanowa. Zarząd miasta i jego mieszkańcy doceniali wagę szkoły jako ośrodka kulturalnego. Należy wspomnieć o szczerej trosce i przychylności społeczeństwa jordanowskiego, jaką okazało dla przybywającej młodzieży, która rekrutowała się do szkoły z rożnych stron Małopolski.
Przez kilkanaście lat młodzież zrosła się z Jordanowem, zaczęto odczuwać jej potrzebę istnienia. Niosła ona bowiem fragment kulturowy i myślowy jak również stanowiła zaczyn wszelkiej działalności także politycznej, promieniującej nie tylko na Jordanów ale i okolicę. Życie młodzieży gimnazjalnej szło torami zmierzającymi do kształcenia w duchu narodowym, państwowym, do wyrobienia smaku estetycznego, ogólnej postawy obywatelskiej, społecznej. Ogniskowało się głównie w organizacjach takich jak gminy klasowe, ZHP, Koło Sportowe, Koło Krajoznawcze, L.O.P.P., Czerwony Krzyż i inne.
Taki stan rzeczy trał do roku 1939, wtedy to wraz z wybuchem II wojny światowej, 1w
rześnia Gimnazjum w Jordanowie nie zostało uruchomione. Zgodnie z założeniami niemieckimi wykształcenie średnie i wyższe niepotrzebne było, a nawet nie wskazane dla Polaków jako niewolników mających wykonywać zawody służebne. W planie tym inteligencja polska miała przestać istnieć. W pierwszych dniach września, kiedy Niemcy wkroczyli do Jordanowa, w budynku gimnazjum założono polowy szpital wojskowy. który istniał do 15 września. Potem budynek służył każdorazowym przemarszom wojsk jako pomieszczenie koszarowe. W pewnym okresie czasu otwarto tu Publiczne Kursy Handlowe tzw Handelskurse. Na drugim piętrze istniała prawdopodobnie od 1941 roku Niemiecka szkoła podstawowa z przeznaczeniem dla dzieci osiadłych Niemców i miejscowych Volksdeutschów. Namiastką średniego kształcenia miała być dwuletnia Szkoła Rolnicza uruchomiona 17 marca 1941 roku dla młodzieży od lat 14-tu do 18-tu. Oprócz wspomnianego stałego i czasowego przeznaczenia budynek gimnazjalny pełnił jeszcze funkcję placówki wojskowej. Wyzwolenie Jordanowa od najazdu hitlerowskiego w dniach 28 i 29 stycznia 1945r. otwarło nowy rozdział w historii miasta. W związku z odrodzeniem się życia z „popiołu” powróciło także do życia zniszczone w latach okupacji szkolnictwo. Za zgodą Kuratorium w Krakowie w dniu 15 III 1945r. do życia wróciło Prywatne Miejskie Gimnazjum Koedukacyjne w Jordanowie. Początki powojennego Gimnazjum były kontynuacją form organizacyjnych i dydaktycznych okresu przedwojennego. W roku szkolnym 19948/49 szkoła na skutek zmian politycznych otrzymała nową formę organizacyjną jako jedenastolatka. Do klas gimnazjum wprowadzona została numeracja od ósmej do jedenastej. Forma ta istniała do roku 1971, w którym to wprowadzono numerację tradycyjną od jeden do czterech. Równocześnie w tym roku szkolnym z dnia 18 III 1949r. została upaństwowiona i przyjęła nazwę Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej stopnia licealnego, a po siedmiu latach zmieniła się w Liceum Ogólnokształcące. W roku 1966 odbył się zjazd z okazji 40-lecia szkoły, wtedy w ramach obchodów szkoła otrzymała imię ks. Hugona Kołątaja, które dumnie nosi do dnia dzisiejszego. Obecnie w szkole obok kształcenia licealnego prowadzi się oddziały na poziomie średnim i zawodowym.
*na podstawie opracowania: Z dziejów Liceum Ogólnokształcącego w Jordanowie 1926-1996